حضور دو ورزشکار زن، ایمان خلیف از الجزایر و لین یوو تینگ از تایوان در مسابقات المپیک ۲۰۲۴ پاریس، حاشیه‌های فراوانی به همراه داشت و نشر اطلاعات کذب درباره ترنس بودن این دو ورزشکار، باعث شکل گرفتن موجی از اظهارات ترنس‌ستیزانه در سراسر جهان شد.
این در حالی است که این دو ورزشکار ترنس نیستند و سوابق بلندمدت آن‌ها نشان می‌دهد که آنان همیشه در دسته زن‌ها فعالیت داشته‌اند.
تقاطع زن‌ستیزی و ترنس‌ستیزی
گزارشی که وب‌سایت رنگالری و سازمان کوییرهای ایرانی سیمرغ در این مورد منتشر کردند، با اشاره به اینکه در مسابقات المپیک امسال هیچ زن ترنسی حضور نداشت، خبر داد: «طی این چند روز، زن‌های ترنس موجوداتی خطرناک و آسیب‌زا توصیف شده و هدف حمله قرار گرفته‌اند که این مساله میزان ترنس میساژنی (تقاطع زن‌ستیزی و ترنس‌ستیزی) را نمایان می کند.»
در حالی که حمله‌ها علیه این دو ورزشکار در فضای مجازی ادامه داشت و بسیاری از کاربران آن‌ها را «مرد» یا «غول» خطاب می‌کردند، موضع‌گیری چهره‌های مشهوری همچون دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری سابق آمریکا، لیز تراس، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا و جی‌کی رولینگ، نویسنده داستان‌های هری‌پاتر نیز به شدت این حمله‌ها دامن زد.
تراس در ایکس نوشت: «چه زمانی قرار است این دیوانگی متوقف شود؟ مردها نمی‌توانند زن شوند. چرا دولت بریتانیا به این روند اعتراض نمی‌کند؟»
اگرچه آنجلا کارینی، بوکسور ایتالیایی که در ثانیه ۴۶ مسابقه با خلیف به نشانه اعتراض بازی را با چشمانی اشک‌بار ترک کرد و حتی حاضر نشد با حریفش دست بدهد، اکنون به دلیل برخورد خود عذرخواهی کرده است اما این عذرخواهی موج نفرت‌پراکنی در فضای مجازی را مهار نکرد.
از مسیر سخت قهرمانی تا جهان برچسب‌ها
ایمان خلیف که اکنون برنده مدال طلای المپیک امسال شده، متولد دوم می ۱۹۹۹، بوکسور الجزایری است که از بدو تولد به عنوان یک زن سیس‌جندر (فردی که هویت جنسیتی او با ویژگی‌های جسمانیش یکی است) شناخته شده است.
به گفته خلیف، او که تا ۱۶سالگی با پسرهای روستایشان فوتبال بازی می‌کرده، به دلیل قلدری هم‌بازی‌هایش بر اساس حساسیت آن‌ها در ارتباط با یک بازیکن دختر، به تدریج متوجه شده است توانایی قابل توجهی در فرار از مشت‌زنی آن‌ها دارد و همین امر یکی از دلایلی بوده که ایمان را به سوی ورزش بوکس سوق داده است.
لین یوو تینگ نیز که برنده مدال طلای المپیک امسال شد، متولد ۱۳ دسامبر ۱۹۹۵، ورزشکار زن و سیس‌جندر تایوانی است. او که در دوران کودکی و نوجوانی شاهد خشونت شدید پدرش علیه مادرش بوده، می‌گوید با امید اینکه بتواند با قدرت خود از مادرش محافظت کند، وارد ورزش بوکس شده است.
این دو ورزشکار در سال‌های گذشته در مسابقات مختلف بارها از حریفان زن خود شکست خورده‌اند و همین نشان می‌دهد عملکرد قوی آن‌ها در مسابقات اخیر، دستاوردی یک شبه نبوده است.
خلیف چند روز قبل از فینال در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌تی‌وی، شریک ویدیویی برنامه‌های ورزشی آسوشیتدپرس، سکوت خود را درباره اتهامات وارده شکست و گفت: «من به همه مردم جهان این پیام را می‌دهم که اصول المپیک و منشور المپیک را رعایت و از قلدری علیه همه ورزشکاران پرهیز کنند، زیرا این مساله پیامدهای گسترده‌ای دارد.»
خلیف گفت: «این خشونت‌ها و قضاوت‌ها می‌توانند مردم را نابود کنند، روح و ذهن آن‌ها را از بین ببرند و بین مردم تفرقه بیندازد. به همین دلیل از مردم می‌خواهم از زورگویی پرهیز کنند.»
سهم روسیه از بازار اطلاعات کذب
به دنبال رد ادعای ترنس بودن این دو ورزشکار، ادعای میان‌جنسی (اینترسکس) بودن آنان بیش از پیش شدت گرفت.
در مسابقات بوکس دهلی نو در ماه مارس ۲۰۲۳، اتحادیه بین‌المللی بوکس که تحت نفوذ روسیه است، بر اساس یک آزمایش کروموزومی که هیچ‌گاه جزییات آن را منتشر نکرد مانع حضور این دو ورزشکار در این رقابت‌ها شد.
توماس باخ، رییس کمیته بین‌المللی المپیک، شنبه ۱۳ مرداد در نشستی خبری، نفرت‌پراکنی علیه این دو ورزشکار را «کاملا غیرقابل پذیرش» خواند و آن را «در نتیجه کارزار روسیه علیه کمیته المپیک به دلیل منزوی شدن این کشور در این رقابت‌ها» دانست.
روسیه در پی حمله به اوکراین از حضور در المپیک ۲۰۲۴ منع شد و در رقابت‌های امسال، ۱۵ ورزشکار روس بدون هویت ملی خود در این رقابت‌ها شرکت کردند.
باخ گفت روسیه و به ویژه اتحادیه بین‌المللی بوکس، «کارزار افترازنی» علیه فرانسه به عنوان برگزارکننده بازی‌های المپیک و کمیته بین‌المللی المپیک را از مدت‌ها پیش از شروع رقابت‌ها آغاز کرده بودند.
او گفت بوکسورهایی که هدف این حمله‌ها قرار گرفته‌اند به عنوان زن به دنیا آمده‌اند، به عنوان زن زندگی کرده‌اند، پاسپورت‌های زنانه دارند و سال‌ها در رقابت‌های ورزشی زنان حضور داشته‌اند.
از سوی دیگر، کمیته المپیک و ورزش‌های الجزایر نیز با ارائه شکایتی به کمیته بین‌المللی المپیک، به «آزار» خلیف در فضای مجازی اعتراض کرد و این توهین‌ها را «نقض جدی اخلاق ورزشی و منشور المپیک» خواند.
با بالا گرفتن تقاضاها از اتحادیه بین‌المللی بوکس برای ارائه جزییات آزمایش سال ۲۰۲۳ خود، این اتحادیه روز دوشنبه ۱۵ مرداد گزارشی را در این مورد منتشر کرد که جزییات مورد تقاضا را در بر نداشت و باز هم نتوانست ادعاهای این نهاد را ثابت کند.
اتحادیه بین‌المللی بوکس روابط مالی عمیقی با روسیه دارد و عمر كريملف، بوکسور نزدیک به ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه، ریاست آن را بر عهده دارد.
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی نوشت جنجال کنونی بر سر جنسیت ورزشکاران در المپیک از جهات مختلف به روسیه برمی‌گردد.
سال ۲۰۱۹، در پی مطرح شدن اتهامات گسترده فساد مالی و مشکلات سیستم داوری علیه اتحادیه بین‌المللی بوکس، کمیته بین‌المللی المپیک از این اتحادیه سلب اختیار کرد و در مسابقات المپیک ۲۰۲۱ توکیو و ۲۰۲۴ پاریس، مسئولیت تایید صلاحیت بوسکورهای زن را بر عهده گرفت.
با وجود سلب اختیار شدن از اتحادیه بین‌المللی بوکس، این اتحادیه پس از مسابقه خلیف و کارینی باز هم ادعای قبلی خود را درباره رد صلاحیت خلیف بر اساس آزمایش کروموزومی مطرح کرد.
رییس این اتحادیه در یک نشست خبری با تکرار انتقادهای تندش از کمیته بین‌المللی المپیک، گفت که هدفش از طرح دوباره این موضوع، «محافظت از ورزشکاران زن» است.
در مقابل، کمیته بین‌المللی المپیک که سال‌هاست درباره روابط این اتحادیه با کرملین ابراز نگرانی می‌کند، چگونگی و روند آزمایش مورد ادعای كريملف را نادرست خواند.
كريملف که در سال ۲۰۲۰ به ریاست اتحادیه بین‌المللی بوکس رسید از همان ابتدا با شرکت دولتی انرژی گازپروم روسیه به عنوان حامی مالی این نهاد توافق امضا کرد و حتی برخی از بخش‌های این اتحادیه را به روسیه منتقل کرد.
روسیه و همراهی با کارزار علیه کمیته بین‌المللی المپیک
كريملف در حمله‌های تندش علیه کمیته بین‌المللی المپیک تنها نبوده و بسیاری از مقام‌های روسیه نیز مواضع او را تکرار کرده‌اند.
الکسی پوشکوف، رییس کمیته فرهنگ و ورزش پارلمان روسیه، از جنجال‌ها بر سر حضور خلیف در المپیک به عنوان فرصتی برای حمایت از ترامپ استفاده کرد.
پوشکوف در اشاره‌ای تلویحی به اظهار نظرهای علنی بسیاری از جمهوری‌خواهان حامی ترامپ در مورد جلوگیری از حضور زنان ترنس در ورزش زنان گفت: «حامیان ترامپ به این وضعیت پایان خواهند داد و از حضور مردان بیولوژیک در وزرش زنان جلوگیری خواهند کرد. خیلی خوب می‌شود اگر بتوان همه ترنس‌های مخفی را از صدر کمیته بین‌المللی المپیک بیرون کرد.»
قوانین ورزش درباره افراد ترنس چه می‌گویند؟
طبق مقررات کمیته بین‌المللی المپیک که در ژانویه ۲۰۲۴ به‌روزرسانی شده، زنان ترنسی می‌توانند در مسابقات شرکت کنند که پیش از شروع بلوغ در سن ۱۲ سالگی، روند گذار جنسیتی از جمله هورمون‌درمانی را آغاز کرده باشند.
با توجه به اینکه در حال حاضر در جهان افراد ترنس بسیار کمی هستند که روند گذار جنسیتی را از چنین سن پایینی آغاز کرده باشند، می‌توان در نظر گرفت که بخش اعظمی از جمعیت زنان ترنس شانس حضور را در المپیک ندارند.
همین امر ضرورت ارائه خدمات درمانی زودهنگام به کودکان و نوجوانان ترنس را بیشتر آشکار می‌کند چرا که ارائه نشدن چنین خدماتی در سنین نوجوانی، افراد ترنس را در سنین بزرگسالی با محدودیت‌های اجتماعی مختلفی مواجه می‌کند.
علاوه بر این، دست‌کم ۱۰ رشته ورزشی در المپیک از جمله شنا، دوچرخه‌سواری، راگبی و قایق‌رانی، محدودیت بیشتری را بر حضور زنان ترنس اعمال کرده‌اند.
در حالی که مخالفان حضور زنان ترنس در رقابت‌های ورزشی به مزیت‌های قدرت بدنی این افراد در مقایسه با زنان سیس‌جندر (همسوجنسی) اشاره می‌کنند، تحقیقی که به سفارش کمیته المپیک انجام شده و نتایج آن در آوریل سال جاری منتشر شد نشان می‌دهد زنان ترنس در برخی زمینه‌ها محدودیت‌های جسمی بیشتر را در مقایسه با سایر زنان تجربه می‌کنند.
طبق این تحقیق، در حالی که زنان ترنس از نظر قدرت دست و بازو نسبت به زنان دیگر توان بیشتری دارند، این افراد از نظر قدرت پرش و توان تنفسی و قلب و عروقی در مقایسه با زنان دیگر ضعیف‌تر هستند.
بر خلاف اظهارات مخالفان حضور زنان ترنس در رقابت‌های ورزشی که زنان ترنس را «مرد» می‌خوانند، این تحقیق با اشاره به تغییرات جسمی که در روند گذار جنسی برای زنان ترنس رخ می‌دهد، خاطرنشان کرد: «زنان ترنس، مردهای بیولوژیک نیستند.»